Binnen in het huisje was het erg gezellig. Overal stonden potten met snoep en het rook er naar appeltaart.
“Ga maar lekker zitten, kinderen” zei de oude vrouw.
Hans en Grietje liepen naar de keukentafel, maar ze zagen niet dat de vrouw de voordeur op slot draaide. Toen de deur op slot was, begon de vrouw hard te lachen. Ze pakte Hans op en sloot hem op in een grote kooi in de keuken.
“Hahaha” lachte ze. “Jullie zijn in mijn val gelopen.”
De kinderen keken bang naar de vrouw. Plots was het gezicht van de vrouw niet aardig meer.
“Ik ga jou opeten”, zei de heks tegen Hans. “Maar eerst ga ik je heel veel eten geven, zodat je lekker dik wordt”.
Toen keek ze naar Grietje.
“En jij gaat voor mij werken. Je moet alles schoonmaken en helpen met koken”.
Grietje beefde van angst en Hans begon te huilen. Deze vrouw was niet aardig, ze was een heks! En sommige heksen eten kinderen.
De heks duwde een bezem in Grietjes handen. “Hier”, zei ze, “ga het huis schoonmaken, dan kan ik eten maken voor je broertje, zodat hij lekker dik wordt!”
De heks kookte de hele dag en gaf al het eten aan die arme Hans. Hij moest taart eten en kippenpootjes en chocolade. “Je moet veel eten”, zei de Heks, “en als je dik bent geworden stop ik je in de oven!” Ze lachte gemeen.
Al snel begrepen Hans en Grietje dat de Heks niet goed kon zien. Ze had slechte ogen. Ze kon bijvoorbeeld niet goed zien of Hans dikker werd. Elke dag vroeg ze hem om zijn vinger door de kooi te steken. Ze voelde aan zijn vinger om te zien of hij al dikker was geworden. Maar Hans was slim en hij stak elke dag hetzelfde kippenbotje door de spijlen van de kooi. De heks merkte het niet, door haar slechte ogen. “Je wordt niet dikker”, klaagde de heks. “Ik begrijp niet waarom”.
Op een dag besloot de heks dat ze lang genoeg had gewacht. “Ik ga je opeten, jongen,” zei ze tegen Hans. “Zet de oven aan!” schreeuwde ze tegen Grietje. “Ik ga je broertje bakken”.
Gelukkig was Grietje een heel slim meisje en ze kreeg een goed idee. Ze keek naar de oven en zei: “Sorry heks, maar ik kan de oven niet aanzetten. Ik begrijp niet hoe de oven werkt!”
De heks antwoordde gefrustreerd. “Laat mij het dan maar doen!” De heks boog zich ver voorover en keek in de oven. Op dat moment greep Grietje haar kans en ze duwde de heks in de oven. Snel deed ze de deur van de oven dicht. De heks zat opgesloten!
Grietje pakte de sleutel van de kooi en bevrijdde haar broertje. “We kunnen het bos in rennen en misschien vinden we de weg naar huis”, zei Grietje, “maar laten we eerst wat eten pakken uit de keukenkastjes van de heks.” Ze keken in de kastjes en ze vonden niet alleen eten, maar ook heel veel gouden munten en edelstenen. Ze pakten een grote zak die ze vulden met het eten, de munten en de stenen.
“Dat is nog beter dan gewone witte steentjes”, zei Hans en hij lachte. “Maar nu gaan we weg, want ik wil uit dit heksenbos weg.”
Toen ze buiten kwamen, zagen ze een vogel die heel mooi zat te zingen. “Wat een bijzondere vogel,” zei Grietje. “Misschien moeten we hem volgen”.
Ze volgden de vogel en al gauw kwamen ze op een pad. Hans herkende het pad: het was het pad naar huis! Snel liepen ze het pad af en al gauw zagen ze het huisje van vader en moeder. Ze klopten op de deur en vader deed open. Wat was hij blij toen hij zijn kinderen zag! Hij vertelde dat moeder hem had verlaten. Ook vertelde hij dat hij zich ziek voelde, omdat hij zo veel honger had.
Hans en Grietje keken elkaar aan. Ze openden de zak en Hans riep: “Kijk vader we zijn rijk, nu hoeven we nooit meer honger te lijden.”
comments
Login to leave a comment
